Copayment From Wikipedia, the free encyclopedia A copayment, or copay, is a capped contribution defined in the policy and paid by an insured person each time a medical service is accessed. It must be paid before any policy benefit is payable by an insurance company. Copayments do not usually contribute towards any policy out-of-pocket maximums. [1] Insurance companies use copayments to share health care costs to prevent moral hazard. Though the copay is often only a small portion of the actual cost of the medical service, it is thought to prevent people from seeking medical care that may not be necessary (eg: an infection by the common cold), which can result in substantial savings for insurance companies. The underlying philosophy is that with no copay, the perception is that medical care is "free" and then is used more often. However, a copay may also discourage people from seeking necessary medical care. The RAND Health Insurance Experiment,[2] a landmark study performed in the 1980s, demonstrated that cost sharing reduced appropriate and necessary office visits and preventive care as well as inappropriate visits, with adverse effects on visual acuity, [3] blood pressure control,[4] and survival among high-risk patients.[5] Medication copayments have also been associated with reduced use of necessary and appropriate medications for chronic conditions.[6][7] In a 2007 meta-analysis, RAND researchers published a review of the literature on cost sharing between 1985 and 2006. They concluded: Increased cost sharing is associated with lower rates of drug treatment, worse adherence among existing users, and more frequent discontinuation of therapy. For each 10% increase in cost sharing, prescription drug spending decreases by 2% to 6%, depending on class of drug and condition of the patient. The reduction in use associated with a benefit cap, which limits either the coverage amount or the number of covered prescriptions, is consistent with other cost-sharing features. For some chronic conditions, higher cost sharing is associated with increased use of medical services, at least for patients with congestive heart failure, lipid disorders, diabetes, and schizophrenia. While low-income groups may be more sensitive to increased cost sharing, there is little evidence to support this contention.[8]

Copayment ระบบร่วมจ่าย Copay กำหนดโดยนโยบาย ผู้ที่ซื้อประกันสุขภาพจ่ายแต่ละครั้ง สำหรับการเข้ารับบริการทางการแพทย์ ซึ่งจะต้องจ่ายล่วงหน้าไปก่อน ที่จะได้รับผลประโยชน์จากบริษัทประกันสุขภาพ Copay มักจะไม่เกี่ยวข้องกับนโยบายเรื่อง เพดานสูงสุดของการจ่ายเงินเองของคนไข้ [1] บริษัทประกันสุขภาพจะใช้ Copay เพื่อป้องกัน Moral Hazard ซึ่งเงินจาก Copay จะเป็นจำนวนไม่มากนักเมื่อเทียบกับค่า ใช้จ่ายด้านสุขภาพ เป็นแนวคิด ที่จะป้องกันคนไข ้ เข้าใช้บริการทางการแพทย์ เกินความจำเป็นเช่น ไข้หวัด ซึ่งจะช่วยลดค่าใช้จ่ายของบริษัทประกันสุขภาพ คือถ้าไม่เก็บเงินเลย คนไข้จะรู้สึกว่าการไปตรวจรักษานั้นฟรี และจะไปใช้บริการบ่อยครั้งมากขึ้น อย่างไรก็ตาม Copay ทำให้คนไข้ไม่ไปรักษา ทั้งที่เป็นเรื่องที่จำเป็น บริษัท RANDได้ศึกษาไว้ ตั้งแต่ คศ 1980 [2] พบว่าการที่ให้คนไข้จ่าย Copay ลดการไปตรวจรักษาทั้งคนไข้ที่มีโรคที่จำเป็นและคนไข้ที่มีโรคที่ไม่จำเป็น เกิดผลเสียต่อคนไข้ที่มีโรคที่จำเป็นจะต้องมาตรวจรักษา เช่น โรคเกิ่ยวกับการมองเห็น [3] และโรคความดันโลหิตสูง [4] และผลเสียต่อการรอดชีวิตของคนไข้ที่มีโรคที่มีความเสี่ยงสูง [5] Copay ยังลดการเข้ารักษา ของโรคที่จำเป็นของโรคเรื้อรัง [6][7] Meta analysis ปี 2007 ผู้วิจัยของ RAND รวมผลงาน ตั้งแต่ 1985 - 2006 สรุปผลว่า การเพิ่มการร่วมจ่าย Copay สัมพันธ์กับการลดการได้รับยา ลดการเข้ารับการรักษา และหยุดการรักษาไปเลย การเพิ่มเงินร่วมจ่าย Cost Sharing ร้อยละ 10 ลดการสั่งใช้ยาร้อยละ 2-6 สำหรับโรคเรื้อรังบางชนิด การเพิ่ม Cost Sharing สัมพันธ์กับการใช้บริการการแพทย์มากขึ้น เช่นโรค หัวใจล้มเหลว CHD, ไขมันในเลือดสูง เบาหวาน และโรคจิต ในขณะที่กลุ่มคนไข้รายได้น้อยอาจจะไวต่อการเพิ่่ม Cost Sharing แต่ยังไม่มีหลักฐานยืนยัน [8]

Notes 1. What is the difference between co 2. Lohr KN, Brook RH, Kamberg CJ, et al. Use of medical care in the Rand Health Insurance Experiment: diagnosis- and service-specific analyses in a randomized controlled trial. Med Care 1986;24:S1-S87. 3. Lurie N, Kamberg CJ, Brook RH, Keeler EB, Newhouse JP. How free care improved vision in the health insurance experiment. Am J Public Health 1989;79:640-642. [Erratum, J Public Health 1989;79:1677.] 4. Keeler EB, Brook RH, Goldberg GA, Kamberg CJ, Newhouse JP. How free care reduced hypertension in the health insurance experiment. JAMA 1985;254:1926-1931. 5. Brook RH, Ware JE Jr, Rogers WH, et al. Does free care improve adults' health? Results from a randomized controlled trial. N Engl J Med 1983;309:1426-1434. 6. Drug copayment and adherence in chronic heart failure: effect on cost and outcomes. Cole JA et al, Pharmacotherapy 2006 Aug;26(8):1157-64. 7. Impact of two sequential drug cost-sharing policies on the use of inhaled medications in older patients with chronic obstructive pulmonary disease or asthma. Dormuth CR et al, Clin Ther 2006 Jun;28(6):964-78; discussion 962-3. 8. [1] Dana P. Goldman, Geoffrey F. Joyce, Yuhui Zheng, Prescription Drug Cost Sharing: Associations With Medication and Medical Utilization and Spending and Health,, JAMA. 2007;298:61-69.